بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص‌های درد دیسمنوره متعاقب هشت هفته تمرین هوازی

زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین دلایلی که فرد را وادار به مراجعه به پزشک می‌کند، احساس درد است. با توجه به تأثیر بتاـاندورفین در کاهش درد، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطح سرمی بتاـاندورفین بر تعدیل شاخص‌های درد متعاقب هشت هفته تمرین هوازی می-باشد. مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع کارآزمائی بالینی است. نمونه شامل 22 آزمودنی دختر دارای دیسمنوره متوسط تا شدید می‌باشد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (10نفر) و تمرین ورزشی (12نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل فعالیت ایروبیک با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 24 جلسه تمرینی (سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه) بود. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطح سرمی بتاـاندورفین اندازه‌گیری شد. از آزمون تی-استودنت همبسته و مستقل برای بررسی تغییرات دورن گروهی و بین گروهی بتاـاندورفین و از آزمون همبستگی پیرسون جهت برآورد رابطه متغیرهای تحقیق استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که مداخله تمرین ورزشی باعث افزایش معنی‌دار سطح سرمی بتاـاندورفین شد. هم‌چنین بین سطح سرمی بتاـاندورفین با شاخص‌های شدت و ادراک درد رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد اما رابطه معنی‌داری با مدت درد مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: به طور کلی، به نظر می‌رسد که افزایش سطوح بتاـاندورفین که در پی انجام تمرینات ورزشی ایجاد گردیده در بی‌دردی و کاهش شاخص‌های درد ناشی از دیسمنوره نقش داشته باشد.